Çocukluğumdan öncesini bilemiyorum.
Ama ben de çocuktum,
Ve sela biri ölünce okunurdu...
Hatta liseye başladım,
O zamanlarda da biri ölünce sela okunurdu.
Üniversite yıllarımda da bu kural değişmedi.
Sonra ne oldu bilmiyorum;
Cumaları,
Öğle ezanından önce sela okunmaya başlandı.
Her Cuma ölenlerin ruhuna olsun diye sanırım...
Ama "neden" diye soramadı kimse.
*
Sonra 15 Temmuz 2016 oldu.
Türkiye Cumhuriyetinin en kara gecesi idi.
Dinden geçinenler,
Tüm ülkeyi ele geçirmek üzere saldırıya geçtiler.
Başka dinden geçinenler de vardı.
Geç kalmadılar.
*
İlk sela, hızlı bir şekilde okundu.
Siyasi çağrılar yapıldı.
Kara bir gündü,
Kara bir geceydi,
Yine kimse bir şey diyemedi.
*
Selaların sayısı azaldı.
Ama yatsı namazından önceki sela,
Günlerdir okunmaya devam ediyor.
*
Bu uğurda ölen şehitler içinse, amenna.
Ama siyasi bir çağrışımsa,
O zaman benim itirazım var...
Yok her vakit ezanından önce sela okunacaksa,
Bu da kurala bağlanmalı.
Hiç bir itirazım yok,
Ona da eyvallah.
*
Ama din birilerinin egemenliğinde değildir.
İslamiyet de belli kurallar içerir.
Siyaseti karıştırmadan,
Allah ile kul arasındaki imandan öte bir şey değildir özünde.
Yol göstericidir...
İnsan olmak için,
Aklı selim olmak için.
*
Kim ki dini kullanmak ister,
Görüldüğü üzere,
Darbe başına yıkılır.
Altında yok olur gider.
29 Temmuz 2016
Ankara