Ortaokul yıllarımdı.
Halâ irtibat halinde olduğum
En yakın arkadaşım ile
Sınıfta en ön sırada oturuyorduk.
Arkadaşımın üzerine abanmış bir şekilde,
Onun deftere yazdığını,
Birebir defterime yazıyordum.
Daha doğrusu yazmaya çalışıyordum.
Arkadaşım da
Sırtını bana dönmüş,
Defterini göstermemek için,
Azami özen gösteriyordu.
Ama ben daha da abanıyordum
Yazdıklarını okuyabilmek için...
En son bana döndü ve:
- Kör müsün olum, tahtaya baksana dedi.
.
Bu durum beni derinden etkilemişti.
Akşam evde babama :
- Baba, Selçuk bana kör dedi. Ben doktora gideceğim dedim.
- Tamam oğlum dedi. Yarın doktor Zeki'ye git, seni kontrol etsin dedi.
.
Ertesi sabah hemen doktora gittim.
Kontrol ettirdim gözlerimi.
Selçuk haklıymış.
Körmüşüm.
.
Hemen gözlük alındı
Ve dünyayı görmeye başladım.
O gün bugündür de
Gözlüğümden hiç ayrılmadım.
Hatta uzun zaman,
Gözlüklerim ile kalecilik bile yaptım...
.
Geçen hafta Perşembe gününe kadar.
.
Perşembe günü kontrole gittim.
Gözlerimden operasyon geçirip
30 yıllık dostuma elveda dedim.
Hem hüzünlü
Hem acılı
Hem de sevindirici bir süreçti.
.
Artık ben de gözlüksüz bir bireyim anlayacağınız. 😉
28 Ağustos 2017
Ankara