Halkın bir malı alım gücü,
2003 yıllarından itibaren kazancıyla değil,
Borçlanması ile olmaya başlamıştır.
Yani henüz karşılığı olmayan bir para ile
Mal alınma devrine geçilmiştir.
2003 ve öncesine bakarsanız halk fakirdir,
Ama borcu asgari seviyededir.
2003 ve sonrasında bakarsanız,
Neredeyse ülkenin tamamı bankalara
Kredi kartlarından sebep borçludur.
2003 öncesi krizlerde,
Halkın borcu olmadığı için,
Etkisi çok yüksek olmamıştı.
Hatta biz Türkler ekonomik krize alışığız,
Bize bir şey olmaz geyiğini bile çokça kere yapmışızdır.
Ama bugünlerde,
Artık hiçbir şey eskisi gibi değildir.
Ekonomik bir kriz,
Halkı ve dolayısı ile ülkeyi intihara götürür.
Bu sebeple,
Ne yaptığımızı bilerek adım atmamız gerekir.
Kimlere güvendiğimizi bilmemiz,
Ve güvendiğimiz kişilerin yanımızda olup olmadığına
Emin olmamız gerekir.
Garantici yaşam sürecine girmeliyiz.
Verdiğimiz oydan,
Girdiğimiz borca kadar her şeyi sorgulamalı
Ve eğriyi doğruyu tartıp
Adımımızı atmalıyız.
Sonrasında pişman olmak,
Hiçbir şeyi geri getirmeyecektir.
Gözün açık olsun Türkiye'm...
30 Ekim 2013
Ankara