-Fotoğraf internetten alıntılanmıştır-

Saat dokuzu beş geçe terasa çıkacaktık.
Ama işler de vardı, dalmışım.
Son bir dakika kala, toparlandım.
Terasa çıkacak vakit yoktu.
Balkona çıktık...
*
Biraz sonra sirenler çalmaya başladı.
Ne olduğunu anlamayan bir kişi hariç
-ki Suriyeli olabilir, bilmiyorum,
Aval aval bakınıyordu çünkü-
Neredeyse herkes durdu.
Saygı duruşuna geçti.
Bazı arabalar hareket ediyordu ilk anlarda.
Sonra durdular her biri yol ortasında.
Kocaman bir kepçe durdu mesela.
Ve indi operatörü o kepçeden,
Son yarım dakikası da olsa;
Hazırol'a geçti hatta...
*
Beyaz aracı olan bir kadın,
Tam bizim şirketin önünde,
Bizim durduğumuz balkonun da altında idi,
Sirenler çalmaya başladığında...
Heyecanlandı,
Aracı boşa ya da parka almayı unuttu,
İndi aracından,
Araç biraz hareket etme meyilinde olunca,
Bindi tekrar araca, parka aldı aracını...
Ve hazırdı her şey.
Sirenler bitti,
Onuncu yıl marşını çalmaya başladı.
*
Taksici abilerimizden biri,
Sirenler çalmaya başlayınca inemedi,
Ama çok kısa bir süre sonra indi,
Aracının önüne doğru geçti büyük adımlarla,
Aracının önünde hazırol'da idi...
*
Seksenler'de,
Doksanlar'da
Hatta iki binli yılların başında,
İnsanlar belki daha çok unutmuştu ATAsını...
Bugünlerde daha bir özlemle anıyoruz;
Asrın lideri olarak kendini gören şahsın,
Baskılı yönetimini gördükçe...
*
Ve asrın lideri,
Hatta gelecek asırların lideri kimmiş,
Daha net ortaya çıkıyor...
*
Elbet bu günler de geçer,
ATAmızın emanetleri yerine getirilir.
Daha medeni bir çizgide,
Daha fazla refah içinde,
Çiftçinin de hakkını aldığı,
İşçinin de hakkını aldığı,
Daha güzel günleri görürüz hep beraber...
ATAmızın ruhu şad olsun...
Sonsuz saygımla...
10 Kasım 2020
Ankara